Alper Özsakınç yazdı…
Bir annenin feryadı vardı bugün , yeter diyordu, artık yeter , bunca yıl bu çile bu keder , , ne dalı kalmıştı tutunacak , ne de dalına tutunacak gücü, çocuklarına sarılmıştı hep , büyüttüğü koruduğu kolladığı çoçuklarına.Eyvallah etmezken hayat ona ,eyvallahı yoktu onun hayata..
Bir annenin feryadı vardı bugün , saçlarından dökülüyordu aklar tel tel , sele kapılmış azgın sular gibi , savruluyordu evinin duvarlarına ,tüm acıları, duvarlar gözyaşlarıyla boyalıydı, bahçesinde kırık dökük eski bir salıncak sallanıyordu ,paslı zincirlerine vurarak , ve kapısının önünden bile geçmiyordu, bir zamanlar o çok sevdiği adam..
Bir annenin feryadı vardı bugün , hava soğuktu yerlerde çamur , çocuklarının eli ayağı buz gibiydi , çalı çırpı topluyordu ısınmak için , için için yanarken geçmişi, onun seçimi olmadı hiçbir zaman , ne bulduysa oydu hep şükrettiği.
Bir annenin feryadı vardı bugün , günlerden kahır aylardan eziyetti , sağır kalmıştı ona tüm şehir , ne geleni vardı ne de gideni , ne hal soranı ne de hatır ,yanlızlık çökmüştü evine , evine ocağına , kucağında taşıyordu umudunu, unuttuğu bir sevdadan geriye kalan , üç çocuğundan biri umudu..
Bir annenin feryadı vardı bugun , hayat ondan vazgeçerken o hayattan vazgeçmişti zaten , bazende annesini özlüyordu , öpüyordu kokluyordu , o el bezini , nakış nakış işlenmiş bir elbeziydi annesi kokan…
Bir annenin feryadı vardı bugün , çocukları açtı ,bahtı kara , son sofrasını kuracaktı belki çocuklarına , kuru bir ekmek biraz tuz , bir öğünde böyle geçecekti , elleri başında kafasını sallıyordu, yokluğu belli etmemek için , , aslında her gece aç yatarken , ben tokum diyordu çocuklarına.
Bir annenin feryadı vardı bugün , hava soğuktu yerler çamur , toprak çekiyordu ayaklarını , rutubet vurmuştu gözlerine , hastaydı bakışları , melekler konmuştu omuzlarına , nasıl bilirdiniz derken hoca , hep beraber , iyi biliriz diyordu , hiç tanımadığı görmediği insanlar , ve gökyüzü ağlıyordu bugün , bugün bitiyordu tüm acılar …
